Szkoła Podstawowa nr 3 im. Stanisława Wyspiańskiego w Płońsku, tak jak wszystkie polskie szkoły i wiele na całym świecie, znalazła się w całkiem nowej sytuacji. Czas rozwijającej się pandemii koronawirusa sprawił, że podjęliśmy nowe wyzwania .

Nauczyciele stają na wysokości zadania, zdobywają i doskonalą umiejętności związane z prowadzeniem zajęć na odległość. W trybie zdalnym w Szkole Podstawowej nr 3 im. Stanisława Wyspiańskiego w Płońsku pracują również psycholog i pedagog, prowadząc porady i konsultacje oraz wsparcie dla uczniów i rodziców.

Nauczanie na odległość, lekcje online, prace domowe wysyłane przez nauczycieli

w dziennikach elektronicznych, wymagają od dzieci i rodziców systematyczności, samodyscypliny i dobrej organizacji pracy. Nie każdemu dziecku przychodzi to łatwo. Najtrudniej jest dzieciom nadpobudliwym, mającym trudności z koncentracją uwagi, jak również tym, które wymagają specjalnych metod nauczania. Do tego izolacja, która jest dla wszystkich wielkim wyzwaniem, bardzo często niesie za sobą frustrację, wybuchy niekontrolowanych emocji, lęki, niepokój, a czasami też agresję, wycofanie, a w skrajnych sytuacjach może prowadzić do depresji.

Aby uniknąć tak przykrych konsekwencji, staramy się wychodzić naprzeciw potrzebom naszych uczniów i ich rodzicom, prowadząc wsparcie psychologiczne na odległość, utrzymując kontakty telefoniczne oraz poprzez dziennik elektroniczny lub za pośrednictwem Skypa, Messengera, czy poczty elektronicznej.

Utrzymanie kwarantanny ma kluczowe znaczenie dla powstrzymania epidemii koronawirusa. Jednak przebywanie w izolacji ma wpływ na psychikę dziecka, jak
i dorosłego. Podczas rozmów telefonicznych i online, staramy się odpowiadać na różne, czasem trudne, nurtujące dzieci i rodziców pytania, aby rozwiać wątpliwości i podpowiedzieć jak najlepsze rozwiązania. Z uczniami rozmawiamy nie tylko o sytuacjach i kłopotach związanych z nauką, ale przede wszystkim o lękach i stresach związanych z szerzącą się pandemią, pojawiających się konfliktach rodzinnych, często wywołanych niepewnością, lekiem, czy przedłużającym się stresem. Jest też wiele pozytywnych i wzruszających historii, które pokazują jak wzmocniły się rodzinne i bratersko-siostrzane więzi, ile zostało zrealizowanych, zapomnianych obietnic i wspólnych planów, na które ciągle brakowało czasu.

Czas izolacji to pod wieloma względami ważny egzamin zarówno dla nauczycieli, uczniów jak też rodziców. Zdajemy sobie sprawę jak trudno jest pełnić jednocześnie rolę rodzica i domowego nauczyciela. Jak trudno pogodzić te role, jednocześnie pracując zdalnie
i edukując własne dzieci, nierzadko korzystając z jednego komputera dla całej rodziny.

Wszystkim nam jest bardzo trudno w tej nowej i dalekiej od normalności sytuacji, a dzieci przeżywają ją jeszcze dotkliwiej. Pewnego rodzaju alienacja nie służy dobrze ich psychice, bo jest sprzeczna z naturalnym rozwojem dziecka i młodego człowieka, który potrzebuje ruchu, ekspresji, a przede wszystkim kontaktów ze swoimi rówieśnikami.

My nauczyciele jesteśmy pozbawieni możliwości bezpośredniego nauczania. Brakuje nam licznych kontaktów z rodzicami i dziećmi, do których jesteśmy w naturalny sposób przyzwyczajeni. Mamy także częściowo ograniczone możliwości realizowania naszych zawodowych pasji. Pamiętajmy jednak, że kiedyś to się skończy i znów będziemy razem
w swoich klasach, ze swoimi kolegami i koleżankami oraz wychowawcami i nauczycielami.

Teraz wszyscy musimy zmobilizować nasze wysiłki, aby przetrwać ten trudny czas. Ufamy , że możemy na sobie wzajemnie polegać, żeby zachowując spokój i samodyscyplinę podołać tym wszystkim niespodziewanym wyzwaniom.

Pamiętajmy jeżeli jest nam trudno, czujemy się zagubieni i potrzebujemy wsparcia lub rozmowy, zawsze można do nas zadzwonić, napisać maila lub informację w dzienniku.
Dziękujemy tym, którzy powierzają nam swoje problemy. Bądźmy razem!

peadagog

Anna Żabowska